W5 | Informatie Interview Carla Schellings

Vandaag had ik een interview met Carla Schellings, ik heb het met de audiorecorder opgenomen en later uitgetypt. Bij binnenkomst werd ik warm ontvangen, ik voelde me meteen op mijn gemak bij haar. We kletste wat en zijn aan tafel gaan zitten. Een hele fijne vrouw! Ik kon haar openlijk vragen stellen en ze vertelde al veel uit haarzelf.

Hieronder het uitgewerkte interview! Wat erg lief was is dat ik een van de door haar geschreven boeken van haar gekregen heb! Zeer vriendelijk. Ze gaf aan dat ze vaker studenten had gezien die een project deden over burn-out maar nooit vanuit deze invalshoek, dat vond ze interessant. Erg leuk!

Waardoor ontstaat burn-out volgens jou?

Nou, de belangrijkste vraag is eerst; “Wat is een burn-out? “ “Wanneer is het een burn-out en wanneer is het dat niet? “ Van oorsprong is het concept burn-out alleen maar van toepassing op mensen die met mensen werken.

Dit is bedacht vanuit mensen die werkten in de verslavingszorg. Het begrip burn-out is doorontwikkeld door Maslach. Er wordt gesproken over een syndroom dat iemand heeft, het burn-out syndroom. Bestaat uit 3 symptomen: 1. Emotionele uitputting. “Het lukt me niet meer werk gerelateerd. Ik kan de energie niet meer opbrengen om anderen te helpen.” 2. Depersonalisatie: Je ervaart dat er steeds meer dingen bij komen en ziet als een berg tegen bepaalde taken op. Je gaat buiten jezelf. 3. Laag gevoel van eigenwaarde. Door andere gedragingen in werk ga je twijfelen aan jezelf en krijg je een heel negatief zelfbeeld.

Je kan het begrip burn-out ook in het algemene kader plaatsen. Dit is zoals het vandaag de dag gezien wordt. Je heb een tank met energie. >Je energie raakt op en je komt in je reserves terecht. Als zelfs je reserves op zijn dan herstel je niet meer. Je kan dan slapen maar je wordt net zo moe weer wakker. Het is dan ook een lichamelijk probleem.

De personen die dit hebben zijn eigenlijk maar door en door gegaan. Van eilandje naar eilandje. “Oke ik kan niet meer maar nog even door want over een week kan ik rusten. “ …dan ben je daar en komt er weer iets tussen, door naar het volgende eilandje.

“Nog even deze periode door en dan

wordt het wel rustiger”

Het herstelsysteem is als het ware stuk gegaan.

Je kan je zo ook afvragen wanneer iemand overspannen is en wanneer iemand echt burn-out is. Dit is een wezenlijk verschil. Mensen die een echte burn-out krijgen zijn over het algemeen bevlogen en betrokken mensen. Geen mensen die de kantjes er vanaf lopen, maar mensen met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel.

Mensen gaan volhouden, volhouden, volhouden. Om dit te kunnen doen negeren ze signalen van hun lichaam. Tot er een breekpunt komt waarop het niet meer gaat.

De omgeving heeft al signalen afgegeven maar dit wordt niet gezien. Mensen met burn-out hebben echt oogkleppen op, dit om maar door te kunnen gaan. Ze luisteren niet naar de omgeving. De omgeving heeft altijd wel wat te zeggen of vinden. Wanneer de omgeving ergens iets van zegt is dit alleen maar een volgend probleem. Je hebt geen tijd en geen ruimte. Als je serieus neemt wat je omgeving zegt vallen al je plannen in duigen.

Vergelijking met anderen is ook een oorzaak. Alles moet maar meer. Mensen gaan op reis, naar alle verjaardagen, overal heen. Zelfs wanneer ze kinderen krijgen en full time werken lijkt alles er omheen maar door te moeten gaan. Dit is niet realistisch.

--

Hoe kun je deze mensen bereiken, hoe dring je tot ze door? Je kunt deze personen niet of heel moeilijk bewust maken als ze al in het eerste stadium van een burn-out zitten. Ze staan dan als het ware al in een modus die alleen maar gefixeerd is op doorgaan en zien niets anders meer. Ze zijn weg van zichzelf. Alles wat erbij komt, daar hebben ze geen ruimte voor. Juist in de fase ervoor dring je tot iemand door. Wees bewust van jezelf en hoe je werkt. Neem jezelf serieus.

--

Naar mijn idee is het belangrijk om mensen bewust te maken van de risico’s. Er is onder jongeren nog weinig voorlichting, klopt dat? Bedrijven geven steeds meer voorlichting en aandacht aan burn-out. Op scholen is dit nog te weinig. Scholen worden zich er wel steeds bewuster van.

--

Hoe komt het dat juist jonge mensen dit krijgen? Het heeft te maken met baanonzekerheid. Spanning wordt groter, je moet wel zorgen dat je heel erg je best doet. Er zit echt niet zomaar iemand op je te wachten. Ruimte voor studiefinanciering is verminderd en de mate waarin je fouten mag maken met je studiekeuze kan je financieel al de kop kosten. Er zijn verschillende ontwikkelingen van de laatste 10 jaar die ervoor zorgen dat mensen in hun studie al op hun tenen lopen. Ze nemen geen genoegen met een oude telefoon en zelf je trui breien. Het niveau van wat mensen verwachten en gewoon vinden is gestegen. Dat kost ook allemaal geld. Studenten werken er dus ook allemaal naast hun studie. Alles is duurder geworden, het is allemaal moeilijker geworden. Dit geeft allemaal druk.

Er is minder ruimte, je mag minder fouten maken. Social media benadrukt dat je je zichtbaar moet maken. Je krijgt vast geen baan als je niet van alles hebt gedaan. Alles is aangescherpt.

In alle jaren dat ze werkt heeft ze echt wel eens een keer iemand van 25 gehad maar dat was bij hoge uitzondering. Nu zie je dat echt vaker. Zeker tussen 25 en 30. --

Wat zit erachter? Vaak heeft het te maken met het verbloemen van onzekerheid. Als ik maar zorg dat ik alles heel erg goed doe dan komt het wel goed. Jongeren willen niets afzeggen. Alles moet door blijven gaan. Het sociale leven, elke verjaardag. Ook al heb je een baan dan ga je toch nog steeds zo vaak op vakantie en dingen doen terwijl er een heel groot deel van jouw tijd en energie wordt opgeslokt door een baan.

Mensen denken vaak dat deze dingen zelf willen. Pas als ze in therapie gaan komen ze erachter of ze het eigenlijk wel of niet echt willen. Sporten, er leuk uit zien, ouders worden, maar alles moet maar doorgaan. Er mag niks af en er komt alleen maar meer bij.

De hoge eisen gaan in alles door, werk en prive. Ze vinden dat ze er overal 100% moeten zijn. --

Wat voor situaties leveren stress op? File is stressfactor. Alles wat frustrerend is is een stressfactor. Situaties waarin je op je tenen moet lopen. Wanneer er in een korte tijd iets moet afleveren wat eigenlijk niet kan.

Je kan dus niet voldoen aan je eigen eisen of die van een leidinggevende. Stel je werkt bij een callcenter en je moet per dag 100 klachten afhandelen maar als hij ze goed af wilde ronden kon hij er maar 50 per dag doen. Het is dus niet mogelijk en je gaat harder werken of dingen afraffelen. Steeds dilemma’s, zeker omdat je niet zelf eindverantwoordelijke bent is dit erg lastig. Mensen zijn bang dat als ze het anders doen ze hun baan verliezen. In de praktijk gebeurt dat natuurlijk niet meteen.

Als de hoeveelheid werk niet in de tijd en ruimte past die je hebt raak je overbelast. Of je kan niet het niveau bieden wat je eigenlijk vindt dat je moet bieden. In een ziekenhuis wil je bijvoorbeeld ook de cliënt aandacht geven maar volgens de baas doe je het al goed als je al je verplichte punten hebt gedaan. Zelf wil je je werk natuurlijk nog beter doen door echt tijd te maken voor de cliënt. Dit is ook een situatie waarin ze er tussenin staan. Het is hoe dan ook niet goed. Of niet voor zichzelf of niet voor de leidinggevende.

--

Jongeren en loopbaan? Mensen hebben enorme eisen over wat werk moet zijn. Hoe leuk je baan moet zijn en hoe je ziel en zaligheid erin moet liggen. Als je dit vanaf het begin verwacht valt het altijd tegen. De realiteit is dat je heel veel uren dagen maanden heel veel saaie dingen doet in heel veel banen. Carla noemt het ook wel “Geluksdruk”.

“Vergeef jezelf beginnersfouten, geef jezelf eens complimenten!”

Steeds het gevoel hebben dat ze het niet goed doen, ze leren niet stapsgewijs groeien en leren. Ze zien alles alleen maar als goed als het een 10 is maar alles daaronder is fout. De middenweg is kwijt.

Gekeken naar de loopbaan bij jongeren. – Reflecteren is een kernpunt wat help. Stilstaan en jezelf afvragen wat je ervan vindt, wat het met je doet en wat je erbij voelt. Leren omgaan met onzekerheid. Als je net begint met werken is het logisch dat je heel vaak onzeker bent. Veel mensen verbloemen het door uit de hoogte te doen of te doen wat collega’s doen. Ze moeten zichzelf ook de tijd gunnen om langzaam te leren en omhoog te klimmen.

Het helpt heel erg om een paar collega’s te hebben waar je alle domme vragen aan kunt stellen. Bij deze collega’s voel je je veilig. Zo kun je het voor jezelf aangenamer maken. Feedback vragen op je werk helpt ook heel erg. Hoe sta je erin, wat kan anders of beter.

Neem jezelf serieus. Sta jezelf toe om te voelen wat je voelt.

--

Wat shockeert je cliënten het meest als ze bij je komen? Wat ze shockeert is om eens even niets te doen en te voelen. Rustig zitten is erg confronterend. Als men opschrijft wat ze allemaal willen doen of doen op een dag zien ze dat het te veel is.

Veel mensen heb geleerd verantwoordelijkheid te voelen voor een ander maar niet om die voor zichzelf te voelen.

-- Hoe zorg je wel goed voor jezelf? Kernpunten Als je met mensen werkt dan werk je met jezelf. Je hebt geen ander middel. Wanneer je met je laptop werkt heeft die af en toe updates nodig, anders gaat hij stuk. Ook wij mensen hebben even updates en reparatietijd nodig anders gaan we ook stuk.

Hoe zorgt ze goed voor zichzelf? Oppassen dat er niet van alles moet. Je kan ook denken ik ga nu gezond eten en gezond sporten, maar omdat je dan weer wat moet geeft het nog geen rust. Carla begint zelf de ochtende met mediatie om rustig de dag in te gaan, ze wil hiermee dicht bij zichzelf blijven.

--

Overig

Leuk idee – staar-opdracht – ga eens staren, hoe vaak doen mensen dat nog?

Boek Take Care- Zelfzorg voor mensen die met mensen werken. –

Wat kun je allemaal doen om goed voor jezelf te zorgen als je in dit werk zit. Welke invloeden heb je zelf ook al heb je een grote verantwoordelijkheid voor iets.

Boek schrijven want houd van lezen. Ze zag dat er allerlei boeken waren over zelfhulp maar niet zozeer zelfzorg voor professionele begeleiders.