W6 | Interview Burnoutcoachen.nl

Donderdag 1 maart heb ik Pieter van Aalst en Fons van den Bemd mogen interviewen. Zij zijn van het bedrijf Burnoutcoachen.nl

BurnoutCoachen is een autoriteit op het gebied van behandeling en de vitaliteitsgroep een autoriteit op het gebied preventie en stress. Wij staan voor betekenisvolle en intensieve behandeling. Daarnaast werken wij, met uitdrukkelijke schriftelijke instemming van de klant, transdisciplinair om leed en kosten te minimaliseren. 

--

Interview met Pieter van Aalst en Fons van den Bemd van Burnoutcoachen.nl 8 maart 2016 – Lindsay van Eekelen

Vandaag heb ik een prachtig interview mogen houden met Pieter van Aalst en Fons van den Bemd. Bij binnenkomst in de oude vrouwengevangenis te Breda waar Burnoutcoachen is gevestigd kreeg ik meteen een rondleiding. Wat prachtig om dat eens gezien te hebben. Na deze gastvrije introductie zijn we aan tafel gaan zitten en lieten Fons en Pieter hun eerste verhalen al over tafel glijden.

“Burn-out is een aanpassingsstoornis, geen psychische aandoening. “

Burn-out heeft alles te maken veranderingen verteld Pieter. Het is een aanpassingsstoornis, geen psychische aandoening zoals vaak gedacht wordt. Veel factoren bij het ontstaan van Burn-out komen van vroeger, je opvoeding en de normen en waarden die je meegekregen hebt. “Zorg dat je je diploma haalt en een goede baan hebt”! Dit kan een goede drijfveer zijn maar kan ook een stopper zijn.

De gemiddelde persoon die burn-out raakt zal ervaren dat de taken op het werk gewoon niet maar lukken. Ze zijn helemaal op, inclusief hun reservepotje. Natuurlijk zijn er ook extremere gevallen die zeer veel fysieke klachten krijgen en zelfs niet meer kunnen lopen. Dit komt eerder voor bij managers of in hogere functies. Wanneer zij burn-out raken zijn ze ook echt burn-out!

Op dit moment wordt je bij het hebben van een burn-out vanuit je huisarts doorverwezen naar een psycholoog. Sinds kort zijn de samenwerkingsafspraken aangepast en wordt er gesteld dat Burn-out geen psychische aandoening is maar een aanpassingsstoornis. Vijf jaar geleden werd het nog niet eens erkend als ziekte. Op korte termijn zal er dus verandering komen en zal je doorverwezen worden naar een coach in plaats van een psycholoog.

Bij burnoutcoachen gaan ze op een andere manier te werk dan de meeste coaching organisaties. Ze maken gebruik van een multidisciplinaire aanpak. Als blijkt dat ze niet door iemand heen geprikt raken zetten ze een deskundige in die dat wel kan. Ze hebben tal van deskundige op allerlei gebieden in dienst. Juist door die samenwerking en een erg intensieve aanpak maakt dat het mogelijk is om cliënten binnen 12 weken weer terug aan het werk te hebben.

Pieter noemt dat werkgevers wettelijk verplicht zijn mensen met een burn-out te helpen, dit is iets waar veel werkgevers niet van op de hoogte zijn volgens hem. Vaak willen ze niet investeren in een werknemer die burn-out is, ze willen deze persoon er het liefst zo snel mogelijk uit werken. Echter zijn ze vergeten dat dit hun beste werknemer was tot deze persoon burn-out raakte. Wanneer ze hier inzicht in krijgen wordt duidelijk dat het wel degelijk nut heeft om te investeren in burn-outbehandeling. Zeker gezien het feit dat werkgevers een nazorgplicht van 12 jaar hebben.

Verder in het interview met Pieter en Fons gaan we dieper in op het krijgen van burn-out onder jongeren tussen de 25 en 35 jaar.

Deel 2

Sommige zijn er al één, twee of misschien wel vijf jaar mee het struggelen. Hoe meer gestrest hoe meer je richting burn-out gaat. Hoe meer stress en spanning, hoe meer je overlevingssysteem naar boven komt. Dit komt vanuit vroeger, de overtuigingen en leefregels die je hebt meegekregen. “Doe je best, niet opgeven, zorg dat je je diploma haalt” etc. Juist hetgeen wat niet zinvol is ga je toepassen op dat moment, dit zorgt ook voor ontkenning.

Bij burn-out zijn kan je batterij niet meer opladen, deze is leeg. Zelfs als je hem later probeert op te laden blijft deze leeg lopen. Conclusie, er moet een nieuwe batterij in! Er moeten andere patronen aangeleerd worden, een andere mindset.

Om een mindset compleet te veranderen heb je ongeveer 100 dagen nodig. Dit moet dan wel intensief gebeuren. Burnoutcoachen past het toe in 30 dagen op een zeer intensieve manier. Als je in dertig dagen bijvoorbeeld elke ochtend een ritueel toepast, ga je dit gedrag na 30 dagen onbewust toepassen. Ze volgen de mensen, nee niet controleren maar volgen. We bellen ze of ze bepaalde patronen al toegepast hebben. Zo niet dan vragen we wat ze nodig hebben om dit wel te kunnen doen, ze voelen zich geholpen.

Bij burn-out wordt er ook gekeken naar het verleden. Soms zijn er bepaalde trauma’s aanwezig. Indien nodig worden bijbehorende disciplines ingeschakeld om verder te komen. Ook overtuigingen en leefregels van vroeger spelen een grote rol bij burn-out raken. Bepaalde herinneringen of trauma’s gaan zelfs tot in celniveau. Alles is opgeslagen in ons DNA, ook oude pijn van onze voorouders kan in ons DNA terecht zijn gekomen. Het is iets wat je niet beseft maar dus wel meeneemt. Fons en Pieter benoemen nadrukkelijk dat dit ook wetenschappelijk is bewezen. Buiten celniveau kunnen er veel meer oorzaken in het verleden liggen. Veel mensen gaan nu compenseren wat ze vroeger zelf gemist hebben. Een voorbeeld is dat een ouder vroeger weinig aandacht heeft gekregen en daarom juist aan zijn of haar kinderen nu extra veel aandacht geeft. Als gevolg hiervan kiezen hun kinderen er misschien in de toekomst juist voor om hun kinderen weer minder aandacht te geven. De huidige situatie en het verleden zijn dus altijd met elkaar verbonden.

In een burn-out raak je niet zomaar, er zijn 12 bekende fases tot burn-out raken.

1. Een bijna obsessieve behoefte om jezelf te bewijzen. De beste werknemers zijn hier gelukkig voor: enthousiaste mensen die graag verantwoordelijkheid aannemen.

2. Steeds harder werken: niet meer in staat zijn om de knop even uit te zetten.

3. Jezelf verwaarlozen: onregelmatig slapen, slecht eten en te weinig aandacht besteden aan je sociale omgeving.

4. Conflicten vermijden: problemen worden genegeerd en je voelt je bedreigd, paniekerig en opgejaagd.

5. Een herevaluatie van waarden: je verandert je prioriteiten, vrienden en familie verdwijnen naar de achtergrond, hobby's zijn niet meer belangrijk, je focust alleen nog op werk.

6. Ontkenning van problemen. Je gaat allerlei problemen zien als het gevolg van je werk in plaats van andere dingen in je leven.

7. Ontwenningsverschijnselen: je hebt (bijna) geen sociaal leven meer, je voelt de behoefte om van je stress af te komen en grijpt daarvoor waarschijnlijk naar drank en/of drugs.

8. Vreemde veranderingen in gedrag: je veranderde gedrag begint duidelijk te worden voor de buitenwereld; vrienden en familie maken zich zorgen.

9. Depersonalisatie: je ziet jezelf en anderen niet langer als waardevol, en hebt geen idee meer van je eigen behoeften.

10. Innerlijke leegheid: je voelt je leeg van binnen. Om dit te bestrijden, ga je op zoek naar afleidingen als voedsel, seks, alcohol of drugs. Waarschijnlijk overdrijf je hier ook behoorlijk mee.

11. Depressie: je voelt je verloren en onzeker, uitgeput, de toekomst ziet er donker uit.

12. Burn-out: je stort volledig in, fysiek en/of mentaal. Het is nu tijd voor volledige medische aandacht.

De kern van het burn-out raken is veranderingen. Een opeenstapeling van veranderingen levert stress op. Je bent nog niet aan het een gewend en het andere komt al weer. Er is altijd een druppel die de emmer doet overlopen. Dat kan jaren duren. Mensen lopen al op hun tenen dus een verkeerde reactie van iemand kan al de druppel zijn.

Fons en Pieter stellen dat er iets essentieel mis is met onze cultuur of maatschappij.

“Je mag eigenlijk niet zeggen dat het vandaag niet zo goed gaat met je."

Men vraagt hoe het gaat maar eigenlijk staan ze met hun mond vol tanden als je zegt dat het wat minder gaat. Men vraagt het uit beleefdheid en wil eigenlijk alleen maar horen dat het goed gaat.” Beleefdheid en interesse zijn natuurlijk ook twee verschillende dingen.

Iets anders wat komt vanuit cultuur, maatschappij en opvoeding is autonomie. Jongeren van nu zijn niet autonoom. Ze doen was ze is aangeleerd maar staan te weinig voor zichzelf. Ze worden gedreven door een sociaal maatschappelijke omgeving. De cultuur zegt; “je moet gelukkig zijn, je moet ergens bij horen, je moet niet alleen staan, je moet sterk zijn.“ Vandaag de dag zou je kunnen stellen dat jongeren autonomer moeten worden en hun eigen normen en waarden aanhouden. Daarnaast gaan we in onze cultuur eerder uit van negatieve dingen dan positieve dingen. Als we tien goede eigenschappen moeten opschrijven vinden we dat moeilijker dan tien slechte eigenschappen. In bijvoorbeeld Amerika is dat net andersom, dit heeft puur te maken met cultuur en opvoeding.

Doordat jongeren niet autonoom zijn doen ze heel erg wat is aangeleerd en hebben ze ook geleerd anderen te pleasen. Ze voelen zich pas goed als de ander zegt dat ze leuk zijn of iets goed doen. In feite zijn ze dus te afhankelijk van de ander. Ze zouden moeten leren zichzelf goed te voelen zonder de ander. Zichzelf afvragen; “Waar kom ik vandaan, wat zou ik willen?”

“Er zou een mindschift in de cultuur gemaakt moeten worden waarin men leert te focussen op wat wel goed gaat.”

De meest succesvolle mensen doen wat zij denken dat goed is en laten zich niet beïnvloeden. Deze mensen zijn autonoom. Ze hebben zelfs vaak meer vrienden dan niet autonome mensen, oprechte vrienden.

Burnoutcoachen geeft aan dat zij vaak helpen door de jongeren in burn-out autonomie aan te leren. Ze leren hen te blijven staan in alle omstandigheden. Gelukkig is het in Nederland allemaal goed geregeld en kan men ook burn-out gaan. In bijvoorbeeld Spanje krijg je bij een burn-out nog geen vijfhonderd euro per maand voor slechts enkele maanden. Je kan daar simpel weg niet burn-out raken. Mensen zijn daar ook waakzamer en relaxter, dit zit al in hun cultuur en maatschappij. In tegenstelling tot Spanje heeft Nederland echt een prestatiemaatschappij. Wanneer het fout gaat worden we wel weer opgevangen. Nederland heeft dus een zorgcultuur, echter is het wel heel tegenstrijdig dat we tegelijkertijd ook vinden dat je niet zwak mag zijn.

Fons en Pieter geven aan dat het bij een burn-out belangrijk is vooral niet achterover te gaan hangen en voor te lange tijd te stoppen met werken. Te rustig krijgen kan averechts werken. De eerste fase is zeker rust nemen maar hoe lang is bij iedereen anders. Iemand moet ook weer zo snel mogelijk integreren, dat helpt heel erg mee aan het herstel volgens hen.

Deel 3

Verder in het interview benoemen Fons en Pieter veel over hun aanpak en de bedrijfssfeer. Zo leggen ze uit dat werknemers zich vaak onveilig voelen in een bedrijf. Met onveilig wordt dan bedoeld dat ze geen goede vertrouwensband hebben met collega’s en er niet open over bijvoorbeeld een thuissituatie gesproken kan worden of er niet gelijkwaardig behandeld wordt. Zo benoemd hij Gallup, een research en consultancy bedrijf wat adviezen geeft aan bedrijven en organisaties. Gallyp heeft een onderzoek gedaan waarin naar voren komt dat er vaak een 20-60-20-verhouding is een bedrijf. 20% doet alles, 60% zijn de shift survivors die werken gewoon en ”thats it”. Dan heb je nog 20% aan werknemers die eigenlijk niet willen en schreeuwen om negatieve energie. Zij kosten het meeste energie en eisen daarom ook alle aandacht op. Dat gaat ten koste van de 20% die wel zo hun best doen. De hard werkende wel willende 80% krijgt hierdoor frustraties en irritaties.

Waar gaat het fout in een bedrijf – management.

Ze moeten afscheid nemen van de 20% totally not engaged. Ze denken dat dat geld kost maar dat levert juist geld op. De andere 80% voelt zich dan meer gewaardeerd en hun bijdrage stijgt. Je hebt dan een gezond bedrijf. Na een half jaar zal een groot deel van de ontslagen 20% zelfs nog dankbaar zijn. Zij konden zelf niet de keuze maken om weg te gaan maar hebben nu vaak iets gevonden waar ze gelukkiger van worden.

Daarnaast is veiligheid in een organisatie erg belangrijk. Managers weten dat wel maar het is de soft-zaak. Ze zijn er te weinig mee bezig. Een voorbeeld is van een training met allemaal dames uit een bedrijf. Er was direct voelbaar dat het grootste deel niet blij was met één persoon. Uiteindelijk kwam naar voren dat deze persoon al een half jaar in scheiding lag en niemand dat wist. Doordat het naar voren kwam in deze training kwam er ineens heel veel begrip vanuit de andere dames wat er eerder totaal niet was. Er kwam acceptatie en begrip. Als je dit soort dingen niet kunt vertellen op je werk is er essentieel iets mis geeft Fons aan.

Ook de grote baas moet overal bij betrokken zijn. Er moet op een gelijkwaardige manier met elkaar omgegaan worden. Een baas kan wel alles opdragen op zijn manier maar dan krijgt de werknemer geen ruimte om daarin dingen op zijn manier aan te pakken. Dit zorgt weer voor onzekerheid en onvrede.

Burnoutcoachen.nl kijkt ook naar hoe gezond een bedrijf is en hoe veilig of onveilig werknemers zich voelen in dat bedrijf of in die organisatie.